گاهی وقتا کسیو داری که تا حالا ندیدیش
صداشو نشیدی
اخلاقشو نمی دونی چطوریه
اما حس می کنی اینقدر بهت نزدیکه که وقتی ناراحتیش رو می فهمی، اینقدر بغض وجودت رو می گیره که روزهات پر غصه سپری می شه
اینقدر نگرانشی که فکرش یه لحظه هم از ذهنت بیرون نمی ره
ناراحت کننده ترین قسمتش اونجاست که نه تتها نمی تونی کمکش کنی, خودش هم اجازه نمی ده یاریش کنی
قول بده در آرامش باشی
آتشی که تند تره، سریعتر خاکستر می شه
نظرات شما عزیزان:
|